24 najlepsze zabawy podwórkowe dla dzieci. Klasyczne gry i zabawy podwórkowe!

Szukasz sposobu na aktywne spędzenie czasu na świeżym powietrzu z dziećmi? 28 najlepszych zabaw podwórkowych dla dzieci to doskonały sposób na stworzenie niezapomnianych chwil pełnych radości i kreatywnej zabawy! Od klasycznych gier po innowacyjne zabawy, ta lista dostarczy Ci pomysłów na udane popołudnie z rodziną. Wykorzystaj ten czas, aby wspólnie bawić się i cieszyć z dziecięcej beztroski!

Gry i zabawy podwórkowe – najlepsze klasyki!

Zastanawiasz się, w jakie zabawy podwórkowe bawiliśmy się kiedyś? Sprawdź, czy bawiliście się we wszystkie z tej listy, a może czegoś brakuje? Czy warto je sobie przypomnieć i zaproponować dzisiejszym dzieciom te zabawy? Tak! Są one ponadczasowe, rozbudowują motorykę, umiejętność współzawodnictwa, spryt i wiele, wiele innych.

Jeśli nie wiesz, co zrobić z dziećmi czy to w mieście, na wsi czy w lesie – wybierz jedną z zabaw. Zazwyczaj nie potrzebujesz za dużo. Piłka, kreda, sznurek i patyk – one zazwyczaj wystarczą, żeby się świetnie bawić.

W te 28 zabaw podwórkowych bawiły się właśnie kiedyś dzieci! Zapraszamy do lektury.

Dwa ognie

Bardzo dokładnie opisaliśmy tę zabawę a artykule dwa ognie.

Podstawowym celem gry Dwa ognie jest unikanie trafienia przez piłkę, jednocześnie próbując wyeliminować przeciwników poprzez trafianie ich.  Wybieramy dwie drużyny i oznaczamy teren gry, najlepiej boisko z liniami. W każdej drużynie gra „matka”, która stoi za plecami drużyny przeciwnej.

Każda osoba, która zostanie trafiona piłką (i ta piłka nie zostanie złapana, ale dotknie ziemi), jest traktowany jako zbity. Kończy grę lub przechodzi do „matki” przeciwnika i gra przeciwko swojej drużynie do końca zabawy.

Gra w kapsle

Wystarczy wyznaczyć tor gry – może to być krawężnik, deska, czy narysowany tor kredą na asfalcie. Najlepsza zabawa jest jednak wtedy, gdy w piasku wykopiemy trasę o szerokości dłoni i dowolnej długości. Taki tor sprawdza się najlepiej.

Każdy uczestnik zaczyna z tego samego miejsca i po kolei może raz pstryknąć w swój kapsel, posuwając go naprzód. Jeżeli kapsel wypadnie z toru – wraca do miejsca, z którego zaczynał i oczywiście traci kolejkę.

Wygrywa osoba, która jako pierwsza przekroczy linię mety swoim „bolidem”.

Ważne jest, żeby kapsle obciążyć plasteliną lub woskiem, będą wtedy dużo lepiej się poruszać.

Zabawa w chowanego

Zabawa w chowanego to jedna z najpopularniejszych i najbardziej ekscytujących gier dziecięcych. Kiedy bierzesz udział w tej zabawie, nie tylko się bawisz, ale również rozwijasz swoje umiejętności takie jak spryt, zręczność i refleks. Zasady gry są proste, ale wymagają pewnej strategii i koncentracji.

Aby rozpocząć grę w chowanego, należy wybrać jedną osobę, która będzie liczyć do pewnej liczby, podczas gdy reszta graczy ukrywa się. Po zakończeniu odliczania, osoba szukająca rozpoczyna poszukiwania, próbując odnaleźć ukryte osoby. Gdy osoba szukająca znajdzie kogoś, musi go „zaklepać”, czyli wrócić do miejsca, z którego zaczynała, uderzyć dłonią w wyznaczone wcześniej miejsce i krzyknąć: „raz, dwa, trzy [Imię osoby, którą widzi]”.

Jeśli natomiast osoby uciekające dadzą radę dotrzeć do miejsca gdzie się zaklepuje, mówią „raz, dwa, trzy za siebie” i wtedy są bezpieczne.

Pamiętaj, że w chowanego ważne jest zachowanie fair play i szacunku do innych graczy. Nie oszukuj ani nie psuj zabawy innym. Graj z pasją i pozytywnym podejściem, nawet jeśli przegrasz.

Piłka nożna – jedno kopnięcie

Przy mniejszej liczbie graczy (3-6 osób) jest to ciekawa forma zwykłej piłki nożnej. Gramy do jednej bramki (wybierając wcześniej zmieniającego się bramkarza). Każdy gracz za jednym razem może dotknąć piłkę tylko raz (chyba że będzie ją podbijał, wtedy może ile chce – dopóki piłka nie dotknie ziemi).  Kolejny raz może ją kopnąć, jeśli inny gracz ją dotknie.

Zadaniem jest strzelenie gola. Przy czym jeśli nie trafi się w bramkę – to samemu staje się bramkarzem.

Siatkówka

Po prostu rozwieście sznurek pomiędzy dwoma drzewami i już można grać. Każda drużyna może odbić piłkę po 3 razy i musi przebić piłkę na pole przeciwników.

Podchody

Tę zabawę opisaliśmy dokładnie w artykule podchody.

W skrócie chodzi o to, że tworzymy dwie drużyny. Jedna ucieka, a druga ją goni. Pierwsza drużyna rusza z 15-20 minutową przewagą i po drodze zostawia wskazówki – gdzie poszła i zostawia zadania do wykonania. Grupa uciekająca musi dotrzeć do określonego miejsca lub po określonym czasie nie dać się złapać, a grupa goniąca musi ich złapać.

Berek

Gramy na konkretnie wyznaczonym terenie. Wybieramy jedną osobę, która będzie berkiem – czyli osobą goniącą. Reszta dzieci ucieka przed berkiem.

Różne modyfikacje i odmiany berka:

1. Osoba, która zostanie dotknięta sama staje się berkiem i teraz to ona goni
2. Osoba dotknięta staje w miejscu i nie może się ruszać. Inni gracze muszą ją przeskoczyć (dlatego lepiej, żeby ta stojąca jednak kucnęła), żeby ją odblokować.
3. Osoba dotknięta łapie się za ręce z berkiem i tworzą coraz większy twór, zbierając kolejne osoby, aż nie zostanie nikt inny.

Masło-trzasło

Rysujemy różnego rodzaju czworoboki na ziemi (na piasku patykiem lub kredą), które tworzą trasę (trochę jak w grze w klasy). Następnie każdy uczestnik musi przejść przez tę trasę, z tym że będzie miał zasłonięte oczy.

Jeśli krok mu się uda – czyli nie wyjdzie poza trasę i nie nadepnie na linię, wszyscy mówią „masło”.

Jeśli wyjdzie lub nadepnie na linię, wszyscy krzyczą „trzasło”.

Ta osoba ma skuchę i musi czekać na swoją kolejkę, żeby spróbować jeszcze raz.

Gra w kamyczki

1. Ułóżcie 9 kamyczków w kształcie koła.
2. Wybierzcie osobę, która rozpocznie grę rzucając kamyczkiem.
3. Wybrany zawodnik musi podrzucić kamyczek i szybko zabrać jeden leżący w kole, łapiąc podrzucany kamyczek tą samą ręką.
4. Jeśli zadanie zostanie wykonane poprawnie, zawodnik kontynuuje grę. Stopień trudności wzrasta, gdy podrzuca kamyczek, zbiera dwa leżące na ziemi i łapie rzucony kamyczek.
5. Zwycięża gracz, który zdoła zebrać najwięcej kamyczków z ziemi, łapiąc jednocześnie podrzucany kamyczek. Powodzenia!

Król Kuba

Pole gry jest stosunkowo niewielkie. Na dwóch jego skrajach (tam gdzie stać będą drużyny) ustawiamy po 4 grubsze klocki drewna (mogą też być butelki), a na samym środku pola gry – jeden klocek, to jest król.

Każda drużyna powinna mieć takie same piłki, kamienie lub inne przedmioty do rzucania. Drużyny rzucają naprzemian, próbując strącić wszystkie 4 pionki drużyny przeciwnej. Ważne jest to, że na tym etapie gry nie można zbić króla – kto to zrobi, jego drużyna automatycznie przegrywa.

Wygrywa drużyna, która najpierw zbije 4 pionki grupy przeciwnej, a następnie zbije króla.

Zbijak

Wyznaczamy (najlepiej na boisku) pole gry. Wybieramy dwie osoby, które będą zbijać, one stoją naprzeciwko siebie na skraju pola gry. Reszta uczestników znajduje się w środku pola.

Na sygnał zbijający najpierw przerzucają sobie piłkę 3 razy, a następnie próbują zbić po kolei wszystkich uczestników. Jeśli ktoś z uczestników złapie piłkę to również liczy się jako zbity – tutaj chodzi o unikanie kontaktu z piłką.

Osoba zbita pomaga zbijającym. Kto zostanie ostatni na polu gry – wygrywa.

Precyzyjne kapsle

Wyznaczamy linię startu i mety (najlepiej sprawdza się murek lub ściana). Każdy ma jeden kapsel. Ustalamy ile ruchów może każdy wykonać (w zależności od odległości od ściany). Może to być 2 lub 3.

Zadaniem graczy jest to, żeby przesunąć (pstryknięciem) kapsel jak najbliżej linii mety – kto to zrobi, ten wygrywa!

Ciepło-zimno

Na pewno każdy zna tę zabawę! Chowamy jakiś konkretny przedmiot przed jedną osobą i każemy jej go szukać. Gdy się zbliża – mówimy ciepło, cieplej, gorąco…, a gdy zaczyna się oddalać – zimniej, chłodno, lodowato itd. Dając takie wskazówki osoba ta musi jak najszybciej odnaleźć schowaną rzecz.

Chodzi lisek koło drogi

Tę świetną zabawę opisaliśmy już dokładnie, zobacz tutaj: chodzi lisek koło drogi.

Osoby biorące udział w zabawie stoją w kole, trzymając ręce za plecami i dłonie skierowane do góry, aby lisek mógł łatwo położyć na nich chusteczkę. Jeden uczestnik, który jest lisem, krąży poza kręgiem trzymając chusteczkę w ręce. Wszyscy recytują wierszyk.

Chodzi lisek koło drogi,

nie ma ręki ani nogi,

kogo kitą przyodzieje,

ten się nawet nie spodzieje.

Lis delikatnie wkłada chusteczkę w rękę osoby i szybko ucieka, podczas gdy dziecko próbuje go dogonić. Lis zręcznie obraca się wokół kręgu, próbując stanąć na wolnym miejscu. Jeśli mu się to uda, pozostaje w kole, a osoba trzymająca chusteczkę staje się nowym lisem. Jeśli jednak osoba goniąca złapie lisa, wraca do środka kręgu, a zabawa rozpoczyna się od nowa.

Głupi jaś

Można to grać drużynowo lub indywidualnie (potrzebujemy wtedy 3 osoby). Jedna osoba stoi w środku, pomiędzy dwoma, które przerzucają nad nią piłkę pomiędzy sobą.

Zadaniem osoby w środku jest przejąć piłkę. Jeśli to zrobi zamienia się miejscem z osobą, której nie udało się dobrze rzucić.

Gąski, gąski do domu

Zadaniem uczestników jest, aby na znak prowadzącego (okrzyk „Gąski, gąski do domu!) przebiegli z jednego końca sali na drugi. Wilk w tym czasie powinien złapać jak najwięcej przebiegających. 

A jeśli chcesz przeczytać więcej o tej zabawie, którą dzieci uwielbiają, to zobacz tutaj: gąski, gąski do domu.

Baba jaga patrz

Na pewno każdy kojarzy tę zabawę. Szczegóły jej opisaliśmy tutaj: baba jaga patrzy.

Najbardziej popularna wersja to ta, gdzie jedna osoba staje na końcu boiska tyłem do reszty. Gdy wypowie słowa „raz, dwa, trzy baba jaga patrzy!” – odwraca się i w tym momencie dzieci zastygają w bezruchu. Jeśli ktoś się ruszy – musi cofnąć się na początek.

Gdy baba jaga się odwróci – znów mogą przemieszczać się (biec) do niej. Kto pierwszy dobiegnie – wygrywa.

Zośka

Zośka to szmaciana piłeczka wypełniona piaskiem, ryżem lub grochem. Jest ona wielkości piłki tenisowej, choć jest bardziej płaska.

A zabawa polega na odbijaniu (indywidualnie lub w grupie) właśnie zośki. Piłeczka nie może upaść na ziemię.

Zośkę można trzymać na jednej nodze, jednak najważniejsze to podawać ją (kopiąc ją) do kolejnych osób i próbować robić to jak najdłużej bez żadnej skuchy.

Kolory

1. Ustawcie się w kole i wybierzcie osobę, która jako pierwsza rzuci piłkę do wybranego uczestnika zabawy.
2. Rzucajcie do siebie piłkę, podając jednocześnie nazwę jakiegoś koloru.
3. Nie można łapać piłki przy kolorze czarnym, oznacza to bowiem „skuchę”. Skusić można także jeżeli nie złapiecie piłki przy dowolnym kolorze (innym niż czarny).
4. Gracz, który skusi musi kucnąć. Jeżeli następnym razem złapie piłkę, może wstać. Jeżeli natomiast po raz kolejny nie uda mu się, musi przyklęknąć na jedno kolanko, potem na oba. Przy kolejnej skusze siada na ziemi, potem już tylko się kładzie. Każde złapanie piłki oznacza powrót o jedną pozycję do góry.
5. Wygrywa zawodnik, który najdłużej pozostanie w grze. Natomiast z gry odpada zawodnik, który leży już na ziemi i kolejny raz skusi.

Szczur

• Jedna osoba trzyma skakankę w dłoni i staje w środku koła utworzonego z pozostałych uczestników.
• Osoba w środku koła kręci się dookoła własnej osi wraz ze skakanką, która ma krążyć po ziemi lub tuż nad ziemią.
• Pozostali uczestnicy muszą przeskoczyć wirującą skakankę.
• Kto nadepnie (skusi), zmienia się z osobą kręcącą skakanką.
• Druga opcja – skucha sprawia, że dany gracz odpada, a nowym szczurem zostaje zwycięzca.

Granie w gumę

Jedna z najbardziej klasycznych zabaw na podwórku. Wystarczy chodnik lub kawałek równej powierzchni, kilka osób i guma. Gumę rozkładamy pomiędzy nogami dwóch osób (te osoby bedą się zmieniać) i wykonujemy różnego rodzaju figur. Najbardziej popularna jest gra w „dziesiątki”, która polega na wykonaniu dziesięciu kolejnych figur z użyciem gumy. Oto jak wyglądają poszczególne kroki:

1. Skaczemy obunóż z jednej strony gumy na drugą.
2. Wskakujemy między gumy, po czym wyskakujemy poza nie z drugiej strony.
3. Jedna noga ląduje wewnątrz gum, druga na zewnątrz. Następnie zmieniamy pozycję – noga, która była na zewnątrz, trafia między gumy, a druga poza nie.
4. Stawiamy stopy jednocześnie na obu gumach, po czym podskakując trzykrotnie, zamieniamy pozycję nóg.
5. Wskakujemy jedną nogą do środka, po czym tą samą nogą stajemy na gumie. Powtarzamy to samo z drugą gumą.
6. Wykonujemy 5 skoków między gumami, za każdym razem mając jedną gumę pomiędzy stopami.
7. Trzykrotnie naskakujemy na gumę, zmieniając na niej nogi. Potem przeskakujemy na drugą stronę i powtarzamy, z tym że po przeskoku od razu stawiamy stopę na drugiej gumie.
8. Zahaczamy stopą o gumę i przerzucamy tę nogę na drugą stronę, poza drugą gumę. W tej pozycji 7 razy zmieniamy stopę, wykonując jeden skok przy każdej zmianie.
9. Wskakujemy jedną nogą między gumy, następnie obiema na gumę, znów jedną do środka i na gumę. Przeskakujemy na przeciwną stronę i powtarzamy sekwencję.
10. Zahaczamy stopą o gumę i przenosimy ją poza drugą gumę. Drugą stopę wkładamy w powstałą pętlę, również zaczepiając o gumę. Wykonujemy 9 obrotów o 180 stopni, cały czas mając gumy za stopami.
11. Zahaczamy stopami o gumę i przenosimy ją nad drugą gumą. Cofamy się, tak by druga guma znalazła się za piętami. Stajemy na niej, podskakujemy i lądujemy na gumie, która była przed nami.

Skakanka – dziesiątki

Każdy z uczestników wykonuje 10 skoków przez skakankę przedstawiając różne style. Kolejność stylów jest ustalana na wstępie.
Dla przykładu: najpierw lajkonikiem, potem na prawej nodze, na lewej nodze, żabką, a na koniec krzyżakiem lub do tyłu.

Po zakończeniu każdej rundy (w technice skakania) gracz przekazuje skakankę kolejnemu uczestnikowi. Jeśli uczestnik skusi, jego runda zostaje przerwana i w kolejnym obiegu zaczyna od nowa rundy, którą nie ukończył.

Gra w klasy

Rysujemy pole gry na ziemi, czy to kredą czy (jeśli na ziemi) np. patykiem.

Trzeba stanąć przed polem numer 1 i rzucić na nie kamień lub puszkę. Gdy się to uda, gracz zaczyna skakać na jednej nodze po kolei na pola: 1, 2, 3, 4. Z pola nr 4 należy zrobić skok obiema nogami na pola nr 5, a następnie zeskoczyć na jednej nodze na polu nr 6. Następnie znowu zrobić skok na dwie nogi na pola 7 i 8. Wykonać obrót o 180 stopni skacząc w tył jak wcześniej. Runda nie zostaje zaliczona, jeśli gracz stanie na linii lub wypadnie z pola. Gracze wykonują skoki na zmianę. Po ukończonej pierwszej rundzie, rozpoczyna się druga, w której rzucamy kamień na pole nr 2. Procedura ta powtarza się aż do zakończenia wszystkich 8 rund , reprezentujących 8 klas. Wygrywa osoba, która pierwsza ukończy wszystkie etapy.

Krowa

gry: plac zabaw Liczba graczy: dowolna Jedno dziecko zostaje krową i wystawia ręce w bok. Pozostałe dzieci chwytają za palce i wołają: „Jakie krowa daje mleko?” Dziecko będące krową odpowiada, wymieniając różne kolory. Jeśli powie białe, pozostałe dzieci uciekają, a ono je łapie. Złapane dziecko staje w rozkroku, inne mogą je wybawić przechodząc między nogami. Jeśli krowa złapie wszystkie dzieci następuje zamiana ról – ostatnio złapane zostaje krową-berkiem.

Gry podwórkowe dla dzieci – czy czegoś tu jeszcze brakuje?

Oto zbiór ponad 20 zabaw podwórkowych. Czy zabrakło tutaj jakiejś zabawy? Podzielcie się w komentarzu – dzięki temu te zabawy nigdy nie zginą i kolejne pokolenia dzieci będą mogłby czerpać z nich radość!